To czy To TAG

    1. Wolałbyś zawodowo pisać książki czy je wydawać?
Oczywiście, że pisać ;D
Już w gimnazjum popełniłam jedną powieść (albo raczej dość długie opowiadanie), którą czytały dziewczyny z mojej klasy i twierdziły, że dobra. Może i była spoko, jak na coś napisanego przez trzynastolatkę, ale znalazłam ją ostatnio (spisana była w brudnopisie) i nie da się tego czytać ;D
Mam też napisany prolog i dwa pierwsze rozdziały powieści o elfach, które stworzyłam jakoś na początku zeszłego roku, ale czy ja to kiedyś skończę to naprawdę wątpię ;/

    2. Wolałbyś zapomnieć treści wszystkich przeczytanych książek, czy żeby twoja biblioteczka uległa zniszczeniu?
Co to za pytanie?! Żadna z tych opcji mi nie pasuje!
No ale coś trzeba wybrać, a z racji tego, że moja biblioteczka jest w większości całkiem nowa, to wolałabym chyba zapomnieć to, co przeczytałam do tej pory. Zawsze mogłabym przeczytać to wszystko jeszcze raz ;D

    3. Wolałbyś zaprzyjaźnić się z pozytywnym bohaterem, czy raz na zawsze pokonać negatywną postać?
Raczej chciałabym się zaprzyjaźnić z protagonistą i pokonać ‘tego złego’ razem z nim ;)

    4. Wolałbyś wydać własną książkę, czy kolekcję zakładek?
Nawet ostatnio myślałam o zaprojektowaniu swoich zakładek, ale sto razy bardziej marzę jednak o napisaniu i wydaniu własnej książki… Tylko czasu i weny brak, żeby sklecić coś sensownego. :(

    5. Wolałbyś zgubić książkę z biblioteki, czy książkę, która jest twoją własnością?
Chyba swoją, bo trochę bym się na siebie powściekała, ale zawsze mogłabym sobie kupić nową, a gdybym zgubiła książkę z biblioteki to jednak trochę by mi było wstyd i w ogóle…

    6. Wolałbyś stracić wszystkie zdjęcia książek, które zrobiłeś, czy wszystkie recenzje, które napisałeś?
Zdjęcia. Stanowczo łatwiej zrobić nowe zdjęcie niż napisać jeszcze raz recenzję… :)

    7. Wolałbyś ożywić ulubionego bohatera powieści, czy dać nieograniczoną wenę autorowi?
Olać wenę autora! Dajcie mi tu tylko któregoś z moich książkowych mężów, ja już mu wymyślę fabułę! ;D

    8. Wolałbyś żeby ktoś opisał całe twoje życie, czy nakręcił o nim film?
O ludzie! Wszystko jedno, czy napisane, czy nakręcone, to byłoby najnudniejsze dzieło świata! Moje życie w najmniejszym nawet stopniu nie nadaje się ani na powieść, ani na film. Nic ciekawego ;)

    9. Wolałbyś być bohaterem powieści obyczajowej, czy fantastycznej?
No raczej, że fantastycznej! Najlepiej jakiejś high fantasy z magią, elfami, krasnoludami, czy innymi hobbitami. I smokami! Koniecznie muszą tam być smoki ;D
Absolutnie chcę mieć swojego smoka.

    10. Wolałbyś posiadać jeden dowolny magiczny przedmiot, czy spędzić jeden dzień w ulubionym świecie książek?
Raczej wolałabym na stałe posiadać coś magicznego, bo jeden dzień to trochę mało… A najlepiej, gdybym miała taki magiczny przedmiot, który przenosiłby mnie do ulubionych światów książkowych, gdybym tylko chciała ;D

    11. Wolałbyś żeby twoja książka osiągnęła wielki sukces, czy żeby twój blog osiągnął wielki sukces?

   Książka – dla mnie byłaby dużo większym osiągnięciem. Biorąc pod uwagę mój słomiany zapał, samo napisanie książki byłoby nie lada wyczynem ;p
Blog to taki zbiór przemyśleń autora, sposób na dzielenie się pasją z innymi ludźmi. Książka natomiast ukazuje potęgę wyobraźni autora oraz jego determinację i ogrom pracy jaki włożył, aby konsekwentnie poprowadzić historię i ją zakończyć. Nie umniejszając nikomu - każdy może prowadzić bloga, nie każdy może napisać dobrą książkę.

  To by było na tyle odnośnie moich preferencji ;] Na koniec jeszcze mam mały bonus w formie małej próbki mojej twórczości. Możecie to uznać za część odpowiedzi na pytanie nr 9. Enjoy :D

  

     "Ciszę przerwał szum wiatru, odgłos jakby zbliżającej się wichury. Coś ogromnego leciało w ich stronę. Wierzchołki drzew ugięły się pod naporem powietrza, a nad polaną zawisł cień. Po chwili, niczym we śnie, ujrzeli lądującego przed nimi najprawdziwszego smoka. Choć stwór był ogromny lekko opadł na trawę, najpierw ziemi dotknęły jego tylne nogi, a dopiero później opuścił przednie kończyny i wyprostował się.

Teraz mogli go obejrzeć w pełnej okazałości. Miał jakieś 8 metrów długości i przynajmniej trzy wysokości, a jego głowa sięgała prawie do samych czubków drzew. Błoniaste skrzydła, jeszcze przed chwilą rozpostarte na całą ich imponująca rozpiętość, teraz złożył na plecach i czekał. A oni patrzyli.. 

Podziwiali lśniące łuski, mieniące się w słońcu niesamowitymi kolorami - gdzieś pomiędzy soczystą zielenią, a głębokim błękitem, charakterystyczną  smoczą głowę z dwoma złotymi rogami wyrastającymi z czoła, osadzoną na długiej szyi przywodzącej na myśl szyję łabędzia. Nie mogli oderwać oczu od sprężystych mięśni poruszających się pod skórą przy każdym drobnym ruchu. 

Smok był po prostu oszałamiająco piękny.

Dziewczyna o złotych włosach spojrzała na swoich zaskoczonych towarzyszy, zapatrzonych w smoka, a później na niego. Znała go dobrze, widziała wiele razy, wiedziała również jak działa na ludzi, którzy widzą go po raz pierwszy. Sama nadal nie mogła nasycić oczu jego urodą. Ale czas ich gonił.

Podeszła do stworzenia i wyciągnęła rozpostartą dłoń. Smok wyczuwając jej obecność obrócił głowę w jej stronę i opuścił ją na wysokość jej ręki, po czym delikatnie dotknął dłoni nosem. Dziewczyna pogładziła go z czułością spoglądając  w jego złote oczy.

- Witaj Maleńki - uśmiechnęła się - Tęskniłam za tobą.

Zwierzę z wyraźną przyjemnością zmrużyło oczy oddając się przez chwilę delikatnej pieszczocie.

- Czas na nas – dziewczyna zwróciła się do dwojga ludzi stojących nadal na skraju polany, po czym odwróciła się z powrotem w stronę smoka - Sirikh - powiedziała w smoczym języku, a wielki stwór posłusznie opadł na kolana, po czym położył się na brzuchu i wyciągnął w bok lewe skrzydło umożliwiając dziewczynie swobodne zajęcie miejsca na jego plecach. 

– No już! Chodźcie tutaj! – złotowłosa krzyknęła z  góry na nieruchome postacie w cieniu drzew. Dopiero wtedy mężczyzna złapał za rękę stojącą obok niego kobietę. Podbiegli razem w stronę smoka i wdrapali się na jego grzbiet. – Ostrzegam, będzie wiało. Opuście się nisko i mocno trzymajcie wypustków wystających spomiędzy łusek. – pouczyła parę dziewczyna. 

- Terhro - krzyknęła a smok rozpostarł skrzydła.  - Terhro - powtórzyła i zwierzę uniosło się bijąc powietrze skrzydłami. Podmuch na nowo poruszył korony drzew, które tańczyły na wietrze jeszcze długo po tym, kiedy smok zniknął z pola widzenia."